Geslaagd!

Het duurde even, 6 jaar om precies te zijn, maar dan heb je ook wat. Het was ploegen, het was vechten. Het zat zo zijn ups en downs, maar uiteindelijk is het het allemaal waard. Het examen is namelijk gedaan en ik, ik ben geslaagd!

Donderdag middag rond 15:00 was echt het spannendste moment uit m'n leven. Ik kreeg kriebels in m'n buik en wist niet wat ik moest doen. De moed zonk me steeds meer in de schoenen. "Misschien wordt dit ook wel fout gerekend." "Misschien is de normering wel heel laag." "Misschien zak ik op een tiende." Alle rampscenario's vlogen door mijn hoofd. En ook al ging ik de examens prima in (laagste cijfer was een 6,5) had ik het idee dat ik de examens maar matig had gemaakt. Ik ben maar de kruiswoordpuzzel uit de Volkskrant gaan maken voor wat afleiding.

Ineens kreeg ik een smsje. Het was mijn vriendin. "Ik ben geslaagd!" zei ze, "en jij?". Nu is het zo dat mijn vriendin haar achternaam met dezelfde letter begint als de mijne en wij altijd na elkaar zijn. In namenlijsten, wanneer de leraar de absenties checkt en dus ook bij de uitslag, dachten wij. Het was inmiddels kwart over drie en ik flipte hem helemaal. Ik zou NU gebeld moeten worden, maar het telefoontje liet nog even op zich wachten, waardoor ik dacht dat ze misschien de gezakten als laatste zouden bellen en ik gezakt zou zijn. Toen ineens ging de telefoon...

Met al mijn zenuwen nam ik op en riep: "Hallo!?" Waarop mijn mentor verward reageerde met: "Uhm, met wie spreek ik?" Ik was door de zenuwen even vergeten hoe je een normaal telefoon gesprek voert. Na mijn naam te zeggen, kwam het verlossende woord eruit. Ik was geslaagd! Oh jeetje, wat was ik blij. Bijna moest ik huilen, maar ik hield mijn tranen in. Daarna volgde de informatie dat we om half 5 op school moesten komen.

Ja, ik was blij. De vlag ging meteen uit mét mijn prachtige schooltas, waar trouwens ook nog een leuk verhaal achter zit. Deze tas had ik namelijk als eerste tas in de eerste. Een mooie Eastpak met leuke kleurtjes. In de eerste was ik hem na een half jaar direct zat, want ja, wie loopt er nou met een rugzak rond? Begin dit schooljaar ging mijn tas ineens kapot en zat ik zonder schooltas. In de garage lag mijn brugklas-eastpak nog en ik besloot die te gebruiken. En nu hangt hij aan de vlag!

Afijn, ik om half vijf naar school. Al m'n vriendinnen knuffelen en blij zijn. Eén heeft nog een her, maar ik weet zeker dat ze het kan! Ook kregen we onze cijferlijsten en tot mijn verbazing zag het er echt prima uit! Geen enkele onvoldoende en zelfs 2 achten. Dit had ik niet verwacht. Ik was superblij en nadat ik mijn papiertje kreeg en klaar was met iedereen feliciteren, gingen we lekker uit eten. En nu, nu hoef ik nooit meer te wiskunderen, Fransen of Duitsen en kan ik in augustus op m'n gemak naar Zweden!