Hoe het gaat als ik een keertje wil sporten

Dat is dus zeg maar nooit. En dat werd maar weer dubbel en dwars bewezen vandaag. Sportief als ik ben (niet dus), nam ik een abonnement op de ACLO. Voor de niet Groningse studenten onder ons, de ACLO is een studentensportorganisatie/-school/-centrum waar cursussen en open lessen worden gegeven. Het kost geen drol en je mag dan een jaar lang daar gezellig komen sporten. Dat leek mij wel wat! Ik loop natuurlijk al hard, maar ik doe geen enkele vorm van krachttraining of what so ever, dus de ACLO leek me de perfecte place to go.

Enfin (sorry, mag ik jullie er even op attenderen dat enfin echt mijn favoriete woord is?). Vorige week besloot ik om eens even te bekijken wat voor open lessen er dan zowel op de ACLO worden gegeven. Op maandag stond blijkbaar BOMmen op de planning. Na wat onderzoek kwam ik er achter dat dat zoveel betekend als Bewegen Op Muziek. Dat leek me wel wat. Om kwart over vier, drie kwartier van tevoren, trok ik dus de stoute sportschoenen aan en fietste ik richting de ACLO.

Ik vertrok zo vroeg van tevoren, omdat ik mezelf al helemaal zag verdwalen in het immense ACLO gebouw (dat bij nader inzien toch niet zo groot bleek te zijn) en dat ik de Struikhal nooit zou kunnen vinden. Ik kwam ruim op tijd aan en had zelfs nog even tijd om in de kleedkamer (waarvan ik niet eens zeker wist of ze die wel hadden. Zo vaak sport ik dus) wat bij te komen van mijn fietstocht door de gehele binnenstad van Groningen. 

Aangekomen in de Struikhal, wat de grootste zaal van de hele ACLO bleek te zijn, zag ik ineens allemaal mensen met handdoeken en flesjes water. Zo vaak doe ik dus soortgelijke activiteiten. Wist ik veel dat je intens veel geen zweten. Bewegen Op Muziek, dat klinkt toch als een soort Goedemorgen Nederland? "Pakt u er gerust een stoel bij als het allemaal wat te veel wordt!" Nou, dat was dit dus totaal niet. 

Ploeterend en zwetend sleepte ik me door de les heen, maar ik heb het vol gehouden! Sommige oefeningen moest ik wel afkappen omdat het gewoon echt te zwaar werd, maar tot mijn geluk zag ik dan dat de helft van de zaal de oefening toch te zwaar vond. Na het BOMmen fietste ik voldaan naar huis, maar ik heb toch maar besloten om volgende week een lesje Power Yoga te gaan volgen, in plaats van BOMmen of iets van soortgelijke intensiviteit. Lijkt me toch iets relaxter. Ik neem uiteraard wel een handdoekje mee.