Ik schrijf nu al een tijdje voor deze blog (een maand om precies te zijn) en ik denk dat ik het inmiddels wel aandurf om dit aan jullie te vertellen. Ik wou het al eerder vertellen, maar durfde het niet, ik was bang voor de reacties. Maar nu ik zie hoe jullie allemaal reageren op mijn artikelen, denk ik dat er weinig gemene reacties zullen komen.
Wat ik jullie namelijk wil vertellen, is dat ik aan een ernstige vorm van procrastinatie leid. Het klinkt allemaal heel ernstig en dat is het af en toe ook, maar gelukkig valt er prima mee te leven. Soms zijn er echter dingen die voor mij best lastig zijn. Een brief op de bus doen, boeken inleveren bij de bieb en de toetsweek zijn voor mij echt struikelpunten.
Maar wat is procrastinatie nu precies? Het is iets psychisch, ik heb dus geen lichamelijke beperking of wat dan ook. Naar mijn weten heeft ongeveer 9 op de 10 mensen last van procrastinatie en 5 op de 10 hebben er een ernstige vorm van, zoals ik. Het is dus best een bekende aandoening en toch is er vrij weinig over bekend.
Wat het inhoud is eigenlijk vrij makkelijk uit te leggen. Wikipedia zegt het volgende: “Procrastinatie is het vrijwillig uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden.” Het kwartje valt inmiddels wel denk ik, procrastinatie betekent ook wel uitstelgedrag.
Ik weet niet waarom, maar bij simpele dingen als m’n kamer opruimen, een brief op de bus doen of nieuwe pennen kopen omdat de inkt op is, heb ik de grootste moeite om mezelf er ook daadwerkelijk toe te zetten om het te gaan doen. Als ik het dan eenmaal gedaan heb denk ik: was dat het? Ik bedoel, kamer opruimen is binnen een kwartiertje gefixt, er staat een brievenbus vijf minuten lopen vanaf mijn huis en ook het winkelcentrum is met de fiets vijf minuten fietsen.
Als ik het zo zeg, klinkt het vreselijk raar dat ik het doe, maar bijna iedereen doet het. Iedereen stelt dingen uit, al is het huiswerk maken of je kamer opruimen, iedereen toont verschijnselen van procrastinatie. De een misschien iets meer dan de ander, maar ik heb het dus vrij ernstig. Behalve een bankhangdag, die stel ik zeker niet uit!
Wat goed van je dat je dit op je blog durft te zetten. Ik ben juist een ontzettende controlfreak, en doe alles zoveel mogelijk op tijd en ga dan door tot mijn ogen echt letterlijk dichtvallen. En als er gemene reacties komen; niets van aantrekken. Iedereen heeft zijn of haar issues.
BeantwoordenVerwijderenOh, ik wist niet dat dat een 'ziekte' was. Volgens mij heb ik dat ook, ik zit nu bijvoorbeeld allerlij blogs te bekijken terwijl ik eigenlijk Duits zou moeten leren :( Ik moet er echt eens aan beginnen! Dankzij jou artikel ga ik dat nu ook meteen doen, nadat deze comment geplaatst is tenminste!
BeantwoordenVerwijderenIk zou dit nooit durven zeggen als ik dat had ik vind het echt moedig van je. Ik hoop voor je dat het ooit nog overgaat!
BeantwoordenVerwijderenxx
Ik wist niet eens dat dat bestond! Maar dat heeft iedereen wel is. Vaak zet ik mijzelf er wel vaak toe! Maar zo ernstig heb ik het niet. Goed van je dat je het durft te zeggen!
BeantwoordenVerwijderenEn bloggen :) Dat stel je ook niet uit :D
BeantwoordenVerwijderenGoed van je dat je dat durft te vertellen! Is daar helemaal niks tegen te doen?
Leuke blogs schrijf je! Heel grappig dat ik me in de betekenis van procrastinatie herken.
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook een uitsteller, maar of dat aan mijn soms nog wat luie aanleg ligt, geen idee.
Ik heb bijvoorbeeld al een week een brief op mijn bureau liggen die op de post moet, inmiddels elke dag buiten geweest, maar te lui om langs de brievenbus te lopen.