Bankje

Altijd als ik naar school fiets, kom ik langs een bankje. Het is een doodnormaal blauw parkbankje met een paar kleine graffititeksten, het gaat mij ook niet om het bankje, maar wat er met het bankje gebeurd. Op dit moment is het winter en daarom wordt het bankje niet heel intensief gebruikt, maar in de zomer, als het wat warmer is, is het elke week wel een keertje raak. Normaal zie je op dit soort bankjes oude vrouwtjes zitten. Of mensen die aan het wandelen zijn en dit doodnormale blauwe bankje tegenkomen om er vervolgens op te gaan zitten om even uit te rusten. Maar dit bankje heeft over het algemeen hele andere doeleinden… Als ik langs dit bankje fiets en er zitten toevallig mensen op, durf ik op mijn dode goudvis te wedden dat het een stelletje is. Een jongen en een meisje van rond de twintig. Het meisje zit met haar armen over elkaar, haar gezicht is gericht op de grond en ze kijkt niet vrolijk. De jongen zit met zijn benen wijd en zijn armen leunen op zijn knieën. Aan de houdingen alleen al kun je zien dat er iets niet goed is. Dit wordt bevestigd als ik er langs fiets. “Ja, ik snap het wel maar…” “Nee, je begrijpt het niet!” “Ik kan er gewoon niet bij dat jij…” Het zijn enkele zinnen die ik opvang. Meer kan ik niet horen want, immers, ik zit op mijn fiets en meestal ga ik te laat van huis weg, waardoor ik een sprintje moet trekken om nog op tijd op school te zijn. Als ik er langs ben gefietst weet ik het zeker, wéér een stelletje dat problemen heeft en het uit praat op dit bankje. Ik heb het dan ook omgedoopt tot het ‘stelletjes-praten-problemen-uit-bankje’. Het is inmiddels een soort dingetje geworden. Het bankje staat aan een recht weggetje, dus ik kan van ver al zien of er een stelletje op zit. Ik hoop altijd dat wanneer ik er langs fiets, ik dingen hoor die ik eigenlijk niet mag horen, maar meestal zijn het bovengenoemde kreten. Wat ik ook erg jammer vind, is dat de jongen en het meisje al weer vertrokken zijn voor ik van school weer naar huis fiets. Wat zou ik het leuk vinden om zo’n heel gesprek van begin tot eind mee te kunnen luisteren. Jammer genoeg zie ik geen enkele mogelijkheid om me in omliggende bosjes te verstoppen, aangezien die te laag zijn en een camera of microfoon verstoppen vind ik dan weer iets te ver gaan. Toch vind ik het steeds weer een feest als er een stelletje zit, maar zelf zou ik er voor geen goud op willen zitten!